Metody wyceny i progi transakcyjne przy dokumentacji podatkowej cen transferowych

Obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych wynika z przepisów prawa podatkowego i ma na celu określenie, czy warunki transakcji przeprowadzonej między powiązanymi podmiotami są zgodne z uwarunkowaniami rynkowymi. Opracowanie takich dokumentów jest wymagane również wtedy, gdy siedziba jednego z podmiotów znajduje się w tzw. raju podatkowym. W każdym przypadku dokonywania transakcji mogącej podlegać obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych należy więc zapoznać się z progami transakcyjnymi, a także zastosować właściwą metodę wyceny.

Progi dokumentacyjne zależne od typu transakcji

To, czy sporządzenie dokumentacji cen transferowych stanie się obowiązkowe, warunkuje wartość przeprowadzonych transakcji w danym roku obrotowym. Konieczność opracowania dokumentów pojawia się bowiem dopiero po przekroczeniu określonych ustawowo progów transakcyjnych. W 2023 r. prezentują się one następująco:

• 10 000 000 zł dla transakcji finansowych,
• 10 000 000 zł przy transakcjach towarowych,
• 2 000 000 zł – transakcje usługowe,
• 2 000 000 zł dla innych transakcji, niepasujących do żadnej z wcześniejszych kategorii.

Trzeba jednak pamiętać, że powyższe progi transakcyjne obowiązują wyłącznie wtedy, gdy konieczność przygotowania dokumentacji cen transferowych wynika z powiązań między podmiotami. Jeśli obowiązek pojawia się z powodu kwestii tzw. rajów podatkowych, próg wynosi 100 000 zł, bez względu na typ przeprowadzanej transakcji.

Sposoby wyceny cen transferowych

Jeśli wartość przeprowadzanych transakcji skutkuje obowiązkiem sporządzenia dokumentacji cen transferowych, konieczne jest wybranie odpowiedniej metody wyceny. Nie obejmuje ich żadna narzucona kolejność wyboru, ale powinna ona zostać dobrana na podstawie m.in. specyfiki transakcji, zakresu posiadanych informacji oraz kryteriów. Wyróżnia się 3 podstawowe metody wyceny cen transferowych, a także 2 uzupełniające. Pierwsza grupa to:

• metoda rozsądnej marży,
• metoda porównywalnej ceny niekontrolowanej,
• metoda ceny odsprzedaży.

Drugą grupę tworzą natomiast:

• metoda marży transakcyjnej netto,
• metoda podziału zysków.

Techniki uzupełniające cieszą się mniejszą popularnością i zazwyczaj są stosowane, gdy nie ma możliwości wykorzystania żadnej z metod z grupy podstawowej.

Wsparcie eksperta specjalizującego się w dokumentacji podatkowej cen transferowych pozostaje więc nieodzowne dla prawidłowego, zgodnego z literą prawa opracowania stosownych dokumentów. Na taką pomoc mogą liczyć przedsiębiorcy w mojej firmie – zapraszam do współpracy!